Mbretëria e kësaj nate paska rënë
E unë pa humbur kohë mora një vendim,
Në autostradën qumështore të Universit
E futa pa doganë vrullimin tim.
As durimin nuk e lashë nën mëshirën e fatit
E mbajta nën jorgan pa m’u dridhur qerpiku,
Një jetë kotsëkoti rrenacake deri në palcë
La diç për mua në oborr dhe rrëmbimshëm iku.
Dikush më pati thënë se u tall me Ty
Një tjetër më tha se të la dhuratë një lodër,
Pse more njerëz kjo Mimoza çapkëne
Prapë ju dukëka ndokujt kaq e vogël?!
